Ένα ξέφωτο στο χρόνο.

Χρώματα  σε λευκό πανί.

Σένα ξένο μέρος μακρινό, από κει που της γέννας το φως πρωτόδα, χάρηκα αγκαλιά.

Σένα μπαλκόνι κρεμασμένη στης νύχτας το φως μαγεύτηκα και κορόιδεψα τις σκιές του φεγγαριού.

Μέθυσα.

Έτσι τουλάχιστον στους άλλους έλεγα.

Εγώ ήξερα τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.

Όμως φχαριστήθηκα. Έκλεψα χαρά χωρίς να δώσω λύπη σε κανένα.

Νοσταλγώ την δόλια συμπεριφορά μου αυτή