Κράτησε το βλέμα μου το απέραντο γαλάζιο
και συ στολίδι καταμεσής στέκης κι αγνάντι κάνεις
μοιάζεις αψύχο σώμα, μέταλλο μα τη ζωή αναπνέεις
στο μάτι όποιου σε θωρρεί και φαντασία έχει.
Κορμί στητό και ζωηρό εξάπτει ονειροπόλους
και χαίτη ασήμι καθαρό στην ιστορία μέρος έχει λάβει
δίνει εντύπωση βικτωριανή για τα παιδιά αρμοσμένη
χάδια αμέτρητα έχει γευτεί άθελα δοσμένα απ' τον καθένα
κι ερωτευμένων πόθους, μυστικά κρυφακουσμένα ξέρει
κι έχει στιρήξει ανθρώπους πληγωμένους
κι αλάτι δακρύων έσμιξε μ' εκείνο του πελάγου
και γέλια χάρηκε πολλά και λόγια, υποσχέσεις
κι αλήθειες και ψέματα
και νοσταλγίες και θύμησες
και ταξίδια έκανε νοητά με λόγια του αέρα.
Πίστεψε τη φαντασία αν μπορεις και χαίρου ότι παίρνεις.....................