Κλεμμένους στίχους από δω και από ‘κει
για σένα μάζεψα της Μεσογείου κόρη.
Αλασία ή Ασεμπί όπως κι αν κανείς σε πει
Κομμόροτσα σύ Κύπρος θα είσαι πάντα.
Απ΄ τον Κυπαρισσόβουνο ως τη Μεσαορία
με τον Πεδιαίο και το Γιαλιά
στην Πέτρα του Ρωμιού και στον Διάριζο
Τα κάλλη σου πλάνεψαν πολλούς, Δασόεσσα Νήσο.
Οι μουχτιτζήες παλιώνουν να βάλουν σιέρι
Σ’ αυτά που κρύβεις μέσα στο κορμί σου
Και τρόπους βρίσκουν δόλιους να σε πλανέψουν
Και να παιδέψουν την ψυχή σου.
Ναι! είσαι στο σταυροδρόμι των λαών
Εύρωστη, κοσμοπολίτικη και πόθος των πολλών
Της Αφροδίτης και του Άδωνη μάνα εσύ
Θα είσαι πάντα δυνατή