Ως ευεργέτης και μάλιστα γιατρός,
απαλύνει τους ανθρώπους από τις αρρώστιες και τους πόνους,
ο θάνατος, αυτός.
Μη κλαις και μη λυπάσαι εσύ που μένεις πίσω, να θυμάσαι.
Τα τόσα γέλια, τα τόσα καλά, το καθάριο βλέμμα,
το θάρρος στο πλάι σου να μένει στα στεγνά.
Άνοιξε βλέμμα και ψυχή
και στις καρδιάς τα φύλλα κέντημα εναπόθεσε το όναμά του,
που δε θα ξεχαστεί ποτέ ωσότου
ο ως ευεργέτης και γιατρός βοηθό του θα σε κάμει.................. 

Η ΜΥΤΗ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ.

Σου ρίχνω βλέμματα και σε περιεργάζομαι.
Μου κάνεις μια νότα αληθινή και μια κρυμμένη.
Δεν θέλω είδηση να πάρεις ότι σε μελετώ.
Μ' αρέσει το παιχνίδι που μου παίζεις.
Συμμετέχω συνάμα κι απαντώ στα "ερωτήματα" που θέτεις.
Δεν ξέρεις όμως το παιχνίδι που παίζω εγώ
για να σε μάθω.
Θυμίζουμε γάτα ποντικό και δείχνεις να σ' αρέσει.
Κρύβομαι καλά μου "λες" σαν μισοκλείνεις τα βλέφαρά σου.
Χαρά μου στην αναρώτηση να ζεις, τραντάζονται τα νερά μου.
Πατώ σταθερά και γεμίζω γνώση από τα λόγια τα πετούμενα των άλλων.
Μα δε το ξέρεις τούτο να! κι έχω το πάνω χέρι.
Θα 'θελα όμως και εσύ κάτι κρυμμένο νά 'χεις.
Των παιχνιδιών την ταραχή να δίνεις και να παίρνεις.
Μου ρίχνεις ατάκες ξαφνικές, στον ύπνο να με πιάσεις
τα καταφέρνεις κι απορώ ως που θέλεις να φτάσεις.
Και τώρα να μια σκέψη αληθινή και όμορφη σε καλύπτει
απ' της ζωής μου τη πτυχή.
Δεν ξεπερνάς το πάθος μου, τον πόθο, την ανάσα μου.
Αυτό που με κάνει να γελώ κι ευφραίνει την ψυχή μου.
Καλό το παιχνίδι που ζητώ μα πίσω σε αφήνω.
Τώρα πάω αλλού, μα πίσω θα γυρίσω
να ξαναρχίσω να κλωτσώ και να σε σιγοψήνω.

ΑΛΛΑΞΕΣ

Σε μια καρέκλα οκταώρου
μιλάς συνέχεια, συναναστρέφεσαι,
με ίντριγκες τρέφεσαι.

Σηκώνεσαι κάθεσαι κι ανακυκλώνεσαι
ξεσπάς τα νεύρα σου, καταναλώνεσαι

Υποστηρίζεις κι υποστηρίζεσαι
τους άλλους ρίχνεις
μπορείς και κρύβεσαι.

Το παίζεις γλυκιά κι αθόρυβη
μα σα γυρίσεις αλλάζεις πρόσωπο

Φοράς στα χέρια καλό φιδόδερμα
και με το στόμα σου γλείφης πρωί απόγευμα

Σε εμπιστεύονται κι ο τάφος άνοιξε
ψέματα έβγαλε θέματα έθεσε
ωρίμασε το φρούτο

κι όμως

Υποστηρίζεις κι υποστηρίζεσαι
τους άλλους ρίχνεις
μπορείς και κρύβεσαι. 

ΑΧ!

Αχ και να 'μουνα στον ουρανό εκεί για να πετούσα, 
στα χρώματα τα φωτεινά την πλάση να θωρούσα.
Μαζί με των πουλιών τη λεφτεριά αγάπη να σκορπούσα
κι αυτά που έχω στην καρδιά με όλους να μοιραστώ.
Δε θα βαρεθώ!

ΠΡΟΕΣΠΕΡΑ

Στο πρώτο φως του ήλιου είδα τη μέρα,
μύρισα τ' άρωμά της , την άκουσα να ξυπνά.
Η πρωινή η αύρα μου χάιδεψε το μάγουλα κι ένιωσα την καρδιά μου με υγεία να χτυπά.
Έβαλα μια κούπα με καφέ και κάθισα στο περβάζι,
άπλωσα τα πόδια στις πλάκες της αυλής, ακούμπησα πίσω τη πλάτη,
μα τι ραχάτι!
Δυνάμωσα, πληρώθηκα προκαταβολικά για τη δούλεψη της μέρας.
Και είμαι εδώ!
Η ζέστη σου ήλιε μου με λούζει και μου καθαρίζει τη ψυχή.
Στων πρώτων ωρών της μέρας τη γαλήνη που μόνο η φύση τις θωρεί,
μέσα στου μυαλού την ηρεμία, περνούν οι σκέψεις ελαφρά.
χαράζουν το χάρτης της πορείας μου στη μέρα και ένα συναίσθημα γεννά.
Πληρότητα να το πεις; ίσως και νά 'ναι.
Μα ποιος ασχολείται με αυτά;
Μια μουσική οδηγεί τα βήματά μου κι αρχίζει το παιχνίδι να χει ζωή..............

ΑΝΕΙΠΩΤΑ

Στης χάρης το ανάβρασμα νεανική καρδιά,
φλέγεσαι στα απόρθητα το άγγιγμα να βάλεις.
Την άδεια δε σου 'δωσαν και φλόγισε ο νους.
Στης νύχτας τα καμώματα η μέρα δίνει παίρνει
και του μυαλού το αχαλίνωτο το δρόμο του θα βρει.
Στων ποιητών το βούλευμα παρκάρεις δική σου γλώσσα
κι εναποθέτεις τα όνειρα αληθινά να βγουν.
Χαρμόσυνα γυρίσματα στου έρωτα τα βέλη,
του πόθου σου τ' αναβλύσματα  μες τη πηγή να βρεις.
Με των χεριών σου τ' άγγιγμα και των ματιών το χάδι
στον ουρανό πετάχτηκες νερό να πας να πιείς.