ΑΝΕΙΠΩΤΑ

Στης χάρης το ανάβρασμα νεανική καρδιά,
φλέγεσαι στα απόρθητα το άγγιγμα να βάλεις.
Την άδεια δε σου 'δωσαν και φλόγισε ο νους.
Στης νύχτας τα καμώματα η μέρα δίνει παίρνει
και του μυαλού το αχαλίνωτο το δρόμο του θα βρει.
Στων ποιητών το βούλευμα παρκάρεις δική σου γλώσσα
κι εναποθέτεις τα όνειρα αληθινά να βγουν.
Χαρμόσυνα γυρίσματα στου έρωτα τα βέλη,
του πόθου σου τ' αναβλύσματα  μες τη πηγή να βρεις.
Με των χεριών σου τ' άγγιγμα και των ματιών το χάδι
στον ουρανό πετάχτηκες νερό να πας να πιείς.