Πάνε τόσα χρόνια που είσαι δίπλα μου.
Η μέρα ξυπνά και τα χείλη σου με καλημερίζουν.
Το χαμόγελο σε αναζητά καλημέρα να σου πει
και το μαξιλάρι καλύπτει το κενό της ζεστασιάς σου.
Αναγκαίο κακό της δουλειάς ο χωρισμός.
Το κάλεσμα στη μέρα ανάσα γλυκιά.
Το καλωσόρισμα αγαλλίαση στο στήθος.
Φωνούλες ζωηρές ηχούν κι αγκαλιές ανοίγουν
για να σου πουν πως η αγάπη είναι εδώ.
Τα μάτια αλλάζουν βλέμματα κι είμαστε εμείς.
Μουσική, γέλια, παιχνίδια και νιάτα.
Πειράγματα σε γλώσσα αναιδή αλλά αποδεκτή.
Φαύλη αλλαγή σε πανικό, μορφασμούς, γκριμάτσες.
Διαιτητές στο γήπεδο πιασμένοι χέρι χέρι.
Στο λιμανάκι μας αποζητούμε της αγάπης τη γαλήνη
κι ξαναγεννημένοι αφηνόμαστε στο φως της μέρας