Χθες πήγα για ψάρεμα.
Όχι μακριά, κοντά θα το λεγα.
Ο ήλιος, ήτανε νωρίς, και μου έκαιγε το πρόσωπο μέχρι που άρχισε να γέρνει.
Οι εναλλαγές στο χρώμα του ουρανού ήταν το κάτι άλλο και ο αντικατοπτρισμός στη θάλασσα σε γοήτευε καθώς τα σύννεφα περνούσαν και έδιναν μια το φως του ήλιου και μια το θάμπος τους. Μπλε!!!!!!!!!!!!!! τι όμορφο χρώμα.
Μαζί με το κυματισμό, σου χαρίζει απέραντη γαλήνη ειδικά όταν ο απόηχος της πόλης απλά υπάρχει.
Και έρχεται το λιόγερμα και ο ουρανός αλλού γαλάζιος είναι , αλλού είναι τιρκουάζ και αλλού παίζει με το κόκκινο και το κίτρινο και φτιάχνει σχήματα περίεργα.
Τέλειος ζωγράφος ο θεός!!!!!!!!!!!!!
Και όλα αρχίζουν να χάνονται και πάλι μια άλλη απόχρωση του μπλε, πιο σκούρα τούτη την ώρα, άλλη στη θάλασσα και άλλη στον ουρανό.
Το λυκόφως να σου παίρνει το φως από τα μάτια σου, λες και κοίταζες ατέλειωτες ώρες τον ήλιο.
Και έρχεται το φως του δήμου αυτή τη φορά να ισορροπήσει λίγο την όραση, να μπορέσει να δει το θαύμα της φύσης με άλλο χρώμα τον ουρανό και άλλο τη θάλασσα, ακόμα πιο σκούρα. Και τα βουνά να διαγράφονται απέναντι και τα φώτα της πόλης να σου τονίζουν ότι ζεις. Τα άστρα του ουρανού να σου δείχνουν τη θέση τους, και εσύ να προσπαθείς να νικήσεις την ανταύγεια από το φως των ανθρώπων, και να τα γνωρίσεις να τα δεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και..........................

Στα λόγια ποτέ δεν τα κατάφερνα.
Είναι ασύνδετα οι εικόνες του μυαλού μου και το τώρα.
Κατανοώ μα τρέχω λες και ο χρόνος δεν θα φτάσει.
Υπάρχουν κενά που πρέπει να καλύψω.

Μέσα στο φως των αστεριών τα άτια καβαλάνε

και με το φως της χαραυγής με το μυαλό ξυπνάνε,

γιορτάζουν οι ψυχές θαρρώ χορεύοντας στων άστρων το φέγγος

και κυματίζει η θάλασσα σαν τη φωτιά αντικρίζει.

Τη δύναμη του ουρανού ποιος τάχα θα δαμάσει

 σαν παρασέρνει τη καρδιά και ποιητές μας βγάζει.

Αλλοπρόσαλλα μπορώ εσένα να κοιτάζω

μα είμαι του ουρανού χρυσός

 και κόκκινη σαν αίμα

 και με ανάσες σ αγαπώ

τα χάδια μου σου κλέβω

και σε φιλώ,

 ροδόσταμο σου στάζω σαν έρθει ο αυγερινός τον κόσμο σου,

σου τάζω......................

Το κανίς με το κανό
ποίος το γνώριζε? κανείς!!!!
πήρε απόφαση τρελή
τον κόσμο αυτός  να τον γνωρίσει .
με το κανό του τράβηξε μπροστά
πέρασε πόλεις και βουνά
κατέβηκε ποτάμια
πέρασε θάλασσες πολλές
Πήγε στην Αμερική
πέρασε κι απ' την Αφρική
Στις Ινδίες πήρε ανάποδα τον δρόμο
και στην Κίνα έπλεξε μεταξωτό πανί
στους Μογγόλους τους βρήκε όλους
στη Τζαπάν φορτώθηκε σε ένα βαν
και στην Αυστραλία παραλίγο να γίνει λεία
στη Χιλή πήρε φιλί
και στον Καναδά βρήκε επιτέλους φιλενάδα
στη Σκωτία γνώρισε τους αθανάτους
στη Γαλλία τους φευγάτους
στο Μαρόκο απέκτησε τη Κόκο
και στο Νείλο βρήκε φίλο
στο Κατάρ και στη Λιβύη πήρε ενθύμιο ένα δύο
στη Ρωσία και τη Νορβηγία πήγε στο ωδείο
Γερμανία κι Ουγγαρία έκανε μια αγγαρία
μα όπου κι αν ξεκουραζόταν
ένα πράγμα ονειρευόταν
του χωριού του την αυλή
και της μάνας το φιλί........................

Κρύβομαι να ξεχάσω το θυμό μου
δεν έχω γνώση από που προέρχεται
απλά είμαι θυμωμένη
κοίταξα γύρω μου μήπως και βρω το λόγο
όλα μ' ενόχλησαν και όλοι μ' ενοχλούν
δεν υπάρχει φταίχτης αληθινός
όλα είναι στο μυαλό μου όλα είναι μέσα μου
πιο ρεαλιστικά δεν γίνονται τα γεγονότα
κρύφτηκα να θάψω τον θυμό μου
δεν είναι δίκαιο να είμαι έτσι
βαρέθηκα
σε όλα είμαι μόνη
δίνω δίνω και τι μ'αυτό ....................