Μέσα στα μάτια σου κρύφτηκα.
Σου μιλούσα και δεν άκουγες παρά μόνο λέξεις.
Αυτό που ήθελα να σου πω δεν άφησες να το τελειώσω.
Με έκρινες.
Άφησες την άγνοια να σου μαυρίσει τη καρδιά κι εγώ θαρρείς πως είμαι ο φταίχτης.
Κρίμα.
Ποτέ δε ζήτησα να ακουστώ.
Κάνεις όμως μια συζήτηση χωρίς να αφουγκράζεσαι τις γνώμες όλων.
Δεν είναι εύκολο να ακούς.
Είναι όμως εύκολο να κρίνεις.
Λάθος κρίσεις.
Πονάει όταν το κάνεις αυτό και δεν το βλέπεις.
Τα δεκανίκια της ζωής σου είναι σάπια.
Ακούς μονάχα αυτά που θες, για τον εγωισμό σου να καλύψεις.
Ζητάς να φτιάξει η κοινωνία γύρω σου αλλά τον εαυτό μην αλλάξεις.
Όλοι σου φταίνε γιατί και αυτοί με τη σειρά τους όμοια πράττουν.
Και τους κατηγορείς.
Σωστά νομίζοντας πως κάνεις.
Ο Καιάδας γύρω σου είναι,
στον έχουν ετοιμάσει,
αυτοί που την εξουσία στα χέρια τους κρατούν.
Δεν θέλουν γέρους, θέλουν γερούς,
για νά 'ναι σκλάβοι στο ζυγό κι αυτοί να απολαμβάνουν.
Κρυμμένοι φασίστες,
αυτοί η άρεια φυλή και μεις οι δούλοι.
Ευγενείς του κώλου.
Αριστοκράτης ευγενής
θα πει να έχεις καλοσύνη στην ψυχή, όχι στη τσέπη.
Τον πόνο να γιατρεύεις, να  μη τον προκαλείς.
Να κρατείς ισορροπίες, για το δικό σου το καλό, μέσα απ' του άλλου.
Η δυστυχία φέρνει μίσος,
φέρνει κακία,
φέρνει θυμό.
Η εκδίκηση και η συμφορά αργά ή γρήγορα την πόρτα θα χτυπήσει.
Κι αν είσαι μέσα θα χαθείς.
Και θα 'σαι μέσα,
δεν θα το σκεφτείς.
Το κακό πάντα χαλαρό σε βρίσκει.